Maajid Nawaz
Maajid Nawaz (36) was een radicale moslim met de Pakistaanse en Britse nationaliteit die een kalifaat nastreefde. Hij is een klassiek voorbeeld van een persoon die geradicaliseerd is. Maajid groeide als een Pakistaanse jongen op in de Engelse stad Essex en hing vaak op straat waar hij voor overlast zorgde. In zijn jeugd werd hij door de Britse neonazistische groepering Combat18 opgejaagd en keerde hij zich tot de radicale islam. Hij werd door radicale moslims geronseld met de boodschap dat het Westen oorlog voert tegen moslims en moslims vermoord. Het is een klassiek verhaal van een jong persoon die geen aansluiting vind in zijn of haar leefomgeving en vervolgens aansluiting probeert te krijgen bij andere groeperingen. Hij radicaliseerde in de islam en sloot zich in Egypte aan bij de verboden islamitische beweging Hizbu Tahrir. Maajid werd gearresteerd voor lidmaatschap van de verboden islamitische beweging en werd in een Egyptische cel weer van zijn radicale ideeën afgebracht. Bij terugkomst in Engeland richtte hij de Quilliam Foundation; een denktank tegen radicalisering. Vandaag gaf Maajid Nawaz op uitnodiging van het Humanistisch Verbond een lezing in Amsterdam.
Geert Wilders
Maajid Nawaz benadrukt in zijn lezing dat men goed een onderscheid moet maken tussen moslims en mensen met radicale ideeën die de islam misbruiken. Hij waarschuwt voor personen die de islam misbruiken voor politieke en ideologische doeleinden. Maajid waarschuwt ook voor alle andere radicale ideeën en is van mening dat mensen zoals Geert Wilders juist ervoor zorgen dat er meer radicalisering plaats vind. Maajid bevindt zich momenteel in eenzelfde situatie als Geert Wilders. Hij moet continu bewaakt worden omdat radicale tegenstanders hem kwaad willen doen.
Preventie
Maajid stelt dat het zeer moeilijk is iemand te deradicaliseren aangezien het proces van radicalisering veel gebruik maakt van hersenspoeling. Hij pleit voor preventie door middel van begeleiding van jongeren en het bieden van perspectief. Maajid is van mening dat identiteitsproblemen van personen voor veel problemen in Europa zorgen en trekt vergelijkingen met andere radicale groeperingen in verschillende Europese landen zoals de Pegida in Duitsland en de Gouden Dageraad in Griekenland. Mensen in Europa moeten zich niet afscheiden maar juist een Europees identiteit aanmeten. Dat zal geleidelijke moeten gebeuren. Europa is een multicultureel samenleving waardoor minderheden minder snel uitgesloten zullen worden.